ALLES OVER TERRAZZO VLOEREN
Terrazzo is een bedekking voor vloeren, bestaande uit marmerkorrels of korrels van ander materiaal die in al dan niet gekleurd cement of klei zijn gedrukt en na droging gepolijst. Terrazzo komt van het Italiaanse woord voor terras. De techniek is enkele honderden jaren oud. Vijftiende eeuwse Venetiaanse arbeiders vonden een nieuwe praktische toepassing voor afgekeurd restmateriaal uit de marmergroeve. Ze gebruikten het om de terrassen rond hun huizen te plaveien.
De ongelijke, grillige brokken marmer werden in klei gedrukt om ze te verankeren. Met platte stenen begonnen ze vervolgens de oneffenheden weg te slijpen. Later werd een speciaal gereedschap, de Galera uitgevonden, waardoor de arbeiders rechtop konden staan bij het polijsten. De Galera bestond uit een lange steel met een verzwaard eind, waaraan de slijpsteen was bevestigd. Hiermee konden zij ook beter gebruikmaken van hun lichaamsgewicht.
Het resultaat was echter een oppervlak met een bleek, dof uiterlijk. Later ontdekten de arbeiders dat geitenmelk de marmerkleur en glans goed naar boven bracht. Tegenwoordig wordt terrazzo machinaal geslepen en gepolijst. Door verder ontwikkelde technieken is de creatieve vrijheid van terrazzo groter dan die van marmeren vloeren. Er kan gevarieerd worden met vormen en kleuren. De toepassing is daardoor van een goedkope terrasbedekking steeds meer gegroeid naar een decoratieve, zoals de mozaïeken uit de oudheid.
In Nederland zijn terrazzovloeren vanaf de tweede helft van de 19e eeuw op grote schaal toegepast. Vaak zijn deze vloeren gelegd door Italianen die afkomstig waren uit de toen arme streek Friuli. Een bekende terrazzovloer ligt in de Haagse Passage. Deze vloer is in 2006 gerestaureerd. Terrazzo wordt naast vloeren ook gebruikt voor aanrechtbladen. Het is uitermate stoot- en krasvast. Toch dient er rekening gehouden te worden met breukgevaar op de zwakke punten. Meestal is dit het gevolg van geweld van buitenaf.
